ΒΕΡΤΙΓΚΟ

Λένε ότι, για να φτιάξουν τα πράγματα πρέπει πρώτα να πιάσουν πάτο.

Εκ πρώτης, περιέχει έναν υπαινιγμό αισιοδοξίας. Όμως, δεν ξέρουμε πόση δυναμική κρύβει μέσα της η δύνη της παρακμής. Δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσει, μέχρι να αγγίξουμε τον πάτο. Δεν ξέρουμε καν πόσα από αυτά, που θεωρούμε δεδομένα, θα επιβιώσουν, όταν φτάσουμε στον πάτο.

Ανήκουμε στη γενιά που έχει βιώσει και εξακολουθεί να βιώνει, μόνον το βέρτιγκο της κατρακύλας. Τα συμπτώματα είναι εμφανή, χρόνια τώρα...

Η δύνη των συνεχών υποχωρήσεων.

Η αποδόμηση των κοινωνικών κατακτήσεων, την οποία το σύστημα βάπτισε «διόρθωση» των κακώς κειμένων και ανορθολογικών κεκτημένων.

Η συγχώνευση όλων των ιδανικών σε ένα σετ αναλώσιμων καταναλωτικών αγαθών.

Το αδιέξοδο ενός πολιτικού συστήματος χωρίς όραμα και στόχους, όπου οι πολλοί υποστηρίζουν τις λιγότερο μέτριες μεταξύ επιλογών, που ούτε τους ικανοποιούν, ούτε τους εκφράζουν. Ενώ, οι λίγοι ψηφίζουν μειοψηφίες, που απαξιώνουν την πολιτική, ισοπεδώνοντάς την με όπλα αισθητικά και μιντιακά.

Ο συνεχής συμβιβασμός με σχέσεις, δουλειές, καθημερινότητες, που δεν μας ικανοποιούν.

Η αδιαφορία στα πρόσωπα των παιδιών που κρύβουν το βλέμμα τους πίσω από λιγδιασμένα τσουλούφια.

Ο θρίαμβος του πεσιμισμού, σε μια κοινωνία που αρνείται να βιώσει, να πονέσει, να ονειρευτεί ή να δράσει.

Μια κοινωνία που ρυθμίζει με χημικά υποκατάστατα τις ελλείψεις της και επιμηκύνει την αναμονή του θανάτου με αποκλειστικό σκοπό να κάνει αυτήν την αναμονή κατά το δυνατόν ευχάριστη και ανώδυνη. Άνθρωποι που χαμογελούν με χημικά υποκατάστατα, κάνουν σεξ με χημικά βοηθήματα, μένουν ξύπνιοι με χημικά τονωτικά, κοιμούνται με χάπια, χορεύουν με χάπια, τρώνε χημικά παρασκευασμένα τρόφιμα, χωνεύουν με τη βοήθεια χημικών, αναπαράγονται σε βιοτεχνολογικά εργαστήρια...

Αυτές είναι οι κατακτήσεις τους πολιτισμού μας.
Χημικές ουσίες και τηλεόραση, αλλά ακόμα δεν πρέπει να έχουμε πιάσει πάτο.

Ένδειξη του ότι είμαστε πολύ κοντά στον πάτο, είναι πως δεν μπορούμε να δούμε τι προϋπήρχε όλων αυτών, πού ξεκίνησε η κατρακύλα.

Ένδειξη του ότι μπορεί ποτέ να μην δραπετεύσουμε από την κατρακύλα, είναι πως δεν βλέπουμε τι μπορεί να υπάρξει μετά από αυτήν...